Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Pauca mutat vel plura sane; Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Duo Reges: constructio interrete. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;

Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus
etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem
abeunt, qui venerant.

Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper
utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.

Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna principibus, digna regibus.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Sed ego in hoc resisto;
Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus.

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Hoc est non dividere, sed frangere. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Quaerimus enim finem bonorum.
Hoc non est positum in nostra actione.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Simus igitur contenti his. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quid est enim aliud esse versutum? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Bork: Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
Bork: Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
Tu quidem reddes;: Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?
Bork: Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
Si quae forte-possumus.: Crassus fuit, qui tamen solebat uti suo bono, ut hodie est noster Pompeius, cui recte facienti gratia est habenda;
Bork: An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?