Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. At certe gravius. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Duo Reges: constructio interrete. Graccho, eius fere, aequalí?

Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo.
Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Frater et T.: Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.
Stoici scilicet.: Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Easdemne res?: Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur.
Nihilo magis.: Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Si enim idem dicit, quod Hieronymus, qui censet summum bonum
esse sine ulla molestia vivere, cur mavult dicere voluptatem
quam vacuitatem doloris, ut ille facit, qui quid dicat
intellegit?

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet
vivere?

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.
Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;
Hoc mihi cum tuo fratre convenit.
Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Bork Dici enim nihil potest verius.

Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Quis est tam dissimile homini. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?

Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.