Quo igitur, inquit, modo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Duo Reges: constructio interrete. An hoc usque quaque, aliter in vita? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?

Alterum autem genus est magnarum verarumque virtutum, quas
appellamus voluntarias, ut prudentiam, temperantiam,
fortitudinem, iustitiam et reliquas eiusdem generis.

Quod autem patrocinium aut quae ista causa est voluptatis,
quae nec testes ullos e claris viris nec laudatores poterit
adhibere?

Ita fit illa conclusio non solum vera, sed ita perspicua, ut dialectici ne rationem quidem reddi putent oportere: si illud, hoc;

Si longus, levis;
Ratio quidem vestra sic cogit.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.

Efficiens dici potest.: Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Bork: Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
Bork: Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Quocirca intellegi necesse est in ipsis rebus, quae discuntur et cognoscuntur, invitamenta inesse, quibus ad discendum cognoscendumque moveamur.
Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?
Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Proclivi currit oratio. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. An tu me de L. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?