Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sint modo partes vitae beatae. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Duo Reges: constructio interrete. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Idemne, quod iucunde? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Sed haec omittamus;

1. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;
2. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Bork

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Hunc vos beatum;

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.

Ille incendat?

Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Si quae forte-possumus. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Invidiosum nomen est, infame, suspectum.

• Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?
• Summus dolor plures dies manere non potest?

In homine autem summa omnis animi est et in animo rationis,
ex qua virtus est, quae rationis absolutio definitur, quam
etiam atque etiam explicandam putant.

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se
privasse;

Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam.