Sed fortuna fortis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Duo Reges: constructio interrete. [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Bork

Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Primum quid tu dicis breve? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Suo genere perveniant ad extremum;

Aut pertinacissimus fueris, si in eo perstiteris ad corpus
ea, quae dixi, referri, aut deserueris totam Epicuri
voluptatem, si negaveris.

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.

Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.

Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Bork: Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
Idem adhuc;: Verum hoc idem saepe faciamus.
Quonam, inquit, modo?: Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Bork: Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Bork: Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?
Bork: Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Sed residamus, inquit, si placet.