Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Verum esto; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Verum audiamus. Duo Reges: constructio interrete. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Bork Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Quis est tam dissimile homini.
Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? An haec ab eo non dicuntur? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Graccho, eius fere, aequalí? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Bork: Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Bork: Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Quo modo?: Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Immo videri fortasse.: Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Hic ambiguo ludimur.: Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Bork: Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Quae cum dixisset, Explicavi, inquit, sententiam meam, et eo quidem consilio, tuum iudicium ut cognoscerem, quoniam mihi ea facultas, ut id meo arbitratu facerem, ante hoc tempus numquam est data.

Nec vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed tantum ut se ipse diligat, ut integrum se salvumque velit.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse.
Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.

Societatem coniunctionis humanae munifice et aeque tuens
iustitia dicitur, cui sunt adiunctae pietas, bonitas,
liberalitas, benignitas, comitas, quaeque sunt generis
eiusdem.

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.