Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Duo Reges: constructio interrete. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;
Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.
Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.
Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Scrupulum, inquam, abeunti; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Hoc non est positum in nostra actione. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Quam quidem certationem [redacted] et acutus et diligens,
Chrysippus, non contemnit totumque discrimen summi boni in
earum comparatione positum putat.

Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen
nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat.

Bork: Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
Bonum patria: miserum exilium.: Non risu potius quam oratione eiciendum?
Bork: Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
Optime, inquam.: Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Nihil sane.: Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Bork: Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis. Maximus dolor, inquit, brevis est. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Sit enim idem caecus, debilis. Mihi enim satis est, ipsis non satis.